Verscheurd, verdeeld, doormidden gesneden..... Brussel is meer dan een stad, Brussel is een debat. Al 100 jaar wordt Brussel heen en weer geslingerd tussen onbegrensde vrijheid en regulering, tussen steun bij eigendomsverwerving en huursubsidies, tussen sociale woningen en privé-woningen. Vandaag vormt dit haar rijkdom. Maar ook haar pijn. Want wie aarzelt, spreidt het bedje voor de vrije markt. Vandaag, net als gisteren, zijn duizenden gezinnen vruchteloos op zoek naar een woning, die naam waardig, en menswaardig. Vandaag, net als gisteren, vragen huisjesmelkers een hoge prijs voor deze ellende. Vandaag, meer dan gisteren, laat Brussel schaamteloos de wonden zien van een oorlog die nooit werd gevoerd... Verwond, opengereten, doorkerfd.... Brussel is meer dan een stad, Brussel is geheugen. Al meer dan 100 jaar zoekt Brussel haar weg tussen woonblokken en eengezinswoningen, tussen de stad en de rand, tussen traditie en moderniteit. Vandaag vormt dit haar pijn. Maar ook haar rijkdom. Want zij heeft alles geprobeerd, en ontvouwt voor onze verblufte ogen een aangrijpende geschiedenis, een wonderlijke inventaris van stedelijke utopieën, de volledige staalkaart van ideeën, die Europa hebben doorkruist. Beter dan welke andere stad ook, is Brussel in staat de geschiedenis van de o zo menselijke solidariteit van de sociale huisvesting te vertellen. Beter dan welke andere stad ook, kan ze ons vertellen over de drang tot emancipatie die haar richtsnoer was.	Beter dan welke andere stad ook, kan zij elementen voor het debat, dat vandaag gevoerd wordt, aandragen. Kan de sociale huisvesting nog als een middel tot emancipatie worden beschouwd? Kunnen de minst gegoeden ook vandaag nog via de sociale huisvesting hun eigenheid en waardigheid herwinnen? Heeft de sociale huisvesting nog recht van bestaan of hoort ze eerder in het museum thuis?.... Het is hoog tijd deze vragen te stellen. De toekomst van Brussel staat op het spel.